Mit o Tantalu

Tantal – Gioacchino Assereto (1640)
Źródło: Tantal (syn Zeusa), http://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tantal_(syn_Zeusa)&oldid=24292256 (ostatni dostęp gru. 29, 2010)

Tytuł: Mitologia
Podtytuł: Ród Tantalosa
Autor: Jan Parandowski

Streszczenie mitu o Tantalu

Król Tantalos był herosem i przyjacielem bogów, często przebywał więc na Olimpie. Początkowo zachowywał się nieśmiało, lecz później zaczął oszukiwać bogów. Wykradał nektar i ambrozję dla swoich dworzan. Tantal chciał sprawdzić czy bogowie są faktycznie bosy, więc zaprosił ich na ucztę.  Na koniec wniesiono  na złotym półmisku pieczeń, którą Tantal szczególnie zachwalał. Jednak żaden z bogów jej nie tknął, za wyjątkiem Demeter, której rozpacz z powodu utraty córki zaburzyła dar jasnowidzenia.  Bogowie zorientowali się, że podano im ludzkie mięso. Potrawę sporządzono z ciała syna Tantala – Pelopsa.  Zeus przywróć go do życia, a w miejsce zjedzonej łopatki wstawił część z kości słoniowej, od tego czasu wszyscy z rodu Pelopsa mieli w tym miejscu białe znamię. Dla Tantala  Zeus wyznaczył straszną karę. Strącono go do Tartaru, gdzie przez wieki męczył go głód i cierpienie. Widział wodę w źródle i jedzenie w zasięgu ręki, ale za każdym razem gdy próbował ich sięgnąć one oddalały się od niego. Dla jeszcze większej męki zawieszono nad nim skałę, która wygląda tak, jakby miała zaraz spaść.

Do dziś zachowało się powiedzenie męki Tantala, które oznacza straszliwe cierpienia.