Warron

Warron, Marcus Terentius Varro (116-27 p.n.e.)

Rzymski encyklopedysta i uczony. Uważany za najbardziej wszechstronnego uczonego Rzymu. Brał czynny udział w życiu państwowym i politycznym . Napisał około 65 dzieła ujęte w 620 ksiąg,w których w całości pozostało jedno O gospodarstwie wiejskim (wyd. polskie 1991r.) w 3 księgach w formie dialogu. Zachowało się także 6 z obejmującego 25 ksiąg dzieła De linqua Laitna, będącego wynikiem nauk i badań Warrona oraz jego nauczyciela Stilona, w których omówił etymologię, fleksję i składnię języka łacińskiego. Działa Warrona można podzielić na prace z:

• językoznawstwa: De orgine linquae Latinae
• pisma historyczno-literackie: De poetis, De poematis
• pisma historyczno-obyczajowe: Anitques rerum humanarum et divinarum w 41 księgach, zebrane w encyklopedię informacje dotyczące życia publicznego, prywatnego i religijnego Rzymian
• prace historyczne i biograficzne: De Pompeio – 700 życiorysów sławnych ludzi
• pisama geograficzne, prawnicze i filozoficzne: Logistorici w 76 księgach, omówił np. problem wychowani dzieci, szczęścia, itd.
• pisma encyklopedyczne: Disciplinarium libri, informacje o 9 dyscyplinach wchodzących do kanonu sztuk wyzwolonych
• utwory poetyckie: 4 ksiąg satyr, 6 ksiąg pseudotragedii, 150 ksiąg satyr menippejskich.

Źródło: J.Maślanka (red.), Słownik pisarzy świata, Krakowskie Wydawnictwo Naukowe, Kraków 2008, s. 857-858.