Malarze czerpiący inspirację z Biblii

Rembrandt „Powrót syna marnotrawnego” został namalowany przez Rembrandta van Rijn około 1662 r. w Petersburgu. Artysta namalował go pod koniec swojego życia. Obraz jest realistyczny, ale pełen głębi  psychologicznej, tajemniczości i duchowości. Widać na nim mistrzostwo w operowaniu światłem oraz półcieniem. Na pierwszym planie znajdują się postacie marnotrawnego syna i ojca. Postać syna jest ustawiona plecami do widza dlatego twarz jest słabo widoczna. Głowa jest łyska. Widać rozwalone chodaki młodzieńca i brudne poranione stopy, na lewej stopie nie ma buta, co sugeruje uważność oraz szacunek względem ojca. Syn ma na sobie złachmanione ubranie. Postać ojca wyraża wybaczenie i ulgę z powrotu już opłakanego syna. Dłonie ojca są symboliczne – jedna z nich jest szeroka i męska, druga zaś smukła – jakby kobieca. Ojciec ubrany jest starannie ale nie za bogato, raczej schludnie. Oplata on syna rękoma. Wybacza mu jego grzechy. Jedną z postaci drugiego planu jest wierny syn, który pozostał z ojcem w domu. Jest ubrany w drogie szaty, na jego twarzy widać zdziwienie. Widać również niezadowolenie z powrotu brata. W półmroku skryte są trzy postacie.

Tytuł obrazu w pełni nawiązuje do sytuacji na nim przedstawionej. Dzieło wzbudza silne refleksje.

Zob. także: Przypowieści

Pieter Bruegel „Wieża Babel”: Obraz namalowany w 1953 r. w Antwerpii. Przedstawia moment kary. Występują kolory ziemi. Tonacja obrazu jest przygnębiająca. Widoczne morze i góry oraz sypiąca się wieża Babel.

Leonardo da Vinci „Ostatnia wieczerza” Obraz namalowany w latach 1495-1498. Fresk na zamówienie księcia Mediolanu. Przedstawia Jezusa podczas ostatniej wieczerzy. Zachowana symetria (malowidło renesansowe).

Kaplica sykstyńska: sceny ze ST i NT. Sklepienie przedstawia sąd ostateczny i „stworzenie Adama”. Wykonywane w latach 1481-1483 przez artystów z Toskanii.

Michał Anioł „Stworzenie Adama” Powstał w 1511 r. Przedstawia Adama w chwili stworzenia przez Boga. Malowany był 4 lata, a odnawiany przez 25.

Michał Anioł „Ukrzyżowanie” Ukazuje Jezusa na brzegu, obok niego stoją Maryja i Maria Magdalena.  Z gestykulacji Maryi można wywnioskować, że rozmawia z Jezusem i pokazuje swoją bezradność. Natomiast Maria Magdalena pokazuje swój żal i świadomość bezradności. Na obrazie dominują ciemne kolory. Szaty jedynie wyróżniają się kolorami. U dołu obrazu czaszka – symbol śmierci.

Michał Anioł „Sąd ostateczny” Fresk wykonany w latach 1534-1541. Motyw biblijny zaczerpnięto z Apokalipsy św. Jana. Ludzie potępieni wykazują zdziwienie. Postacie przyjmują różne pozy i gesty, np. obejmujące się kobiety trzymają się mężczyzn. Typowe dla Michała Anioła są muskularne, typowo atletyczne postacie, które mają wyraźny zarys mięśni i żył. Szaty, w które są odziani ludzie mają swoją symbolikę:

• biały – światłość, czystość, radość
• czarny – smutek
• czerwony – męczeństwo, ogień, krew
• fioletowy – pokuta, skrucha, pokora
• zielony – sprawiedliwość, nadzieja, życie.

W centrum obrazu znajduje się Jezus, zaś u jego boku Maryja, która jest w ciąży, co symbolizuje wszystkich wiernych. Dolna część fresku to piekło.

Rafael Santi „Święty Michał pokonuje Szatana”. Rok wykonania 1518 r. Obraz przedstawia archanioła Michała lśniącego złotym blaskiem. W tle Rafael ukazał pejzaż, którego niepokojący klimat odpowiada tematowi obrazu. Artysta posługiwał się dużym kontrastem barw. Archanioł odziany jest w złotawą zbroję. Obraz został wykonany w okresie Renesansu.

OBRAZY VANITATYWNE UKAZUJĄCE MARTWĄ NATURĘ

VANITAS – motyw religijno-artystyczny związany ze sztuką, poznawaniem i czasem.

„Marność nad marnościami i wszystko marne” (Koh. 1,2 BT)

Symbolika:

• klepsydra – przemijalność życia
• czaszka – śmierć
• pióro – talenty
• pieczęć – władza
• księga – mądrość.

Antonio de Pedra „Vainitas” – obraz wykonany w latach 1640-1650. Ukazuje kobietę ze skrzydłami i przedmioty symboliczne, czyli czaszki, perły, klepsydrę. Przeważają jasne kolory, złotawe, czerwień. Autor posłużył się koncepcją diagonalną (po przekątnej).